1 jaar later…. De beste versie van mij..

Hoi allemaal!

Het is al weer een poosje geleden sinds ik wat van me heb laten horen.. Dat komt doordat de afgelopen periode echt zwaar was en ik me pas weer wou melden als ik wat positiefs te melden had. Ik wou niemand afschrikken met alle emoties die ik in het heetst van de strijd ervaren heb.

We zijn inmiddels een jaar en 3 operaties verder sinds het begin van mijn traject! 14 liter vet is er in totaal weggehaald.  Helaas staat vanwege het soortelijk gewicht dit niet gelijk aan 14 kilo….. Mijn gewicht nu is 90 kilo. Ik ben dik tevreden en gooi de weegschaal aan de kant. Ik wil niet langer gefrustreerd raken door die kilo´s. Zo lang ik in mijn nieuwe skinny jeans pas dan ben ik prima!

De operatie aan mijn armen is niet doorgegaan en in plaats daarvan zijn mijn billen gedaan. In alle eerlijkheid was die deels vanwege de pijn maar vooral vanwege het esthetische.. Ik schaamde me kapot voor mijn billen. Het leek wel alsof ik een basketbal had ingeslikt en die op mijn kont was blijven hangen. Heb ik eindelijk mooie benen en dan moet ik nog lange dingen aan om die enorme reet te verbergen! De verhouding was totaal weg doordat mijn benen zo dun waren geworden.Gelukkig snapte dr.Boonen het helemaal en de operatie werd moeiteloos omgezet.

Even over de operaties zelf: Het is onder plaatselijke verdoving gedaan en het is gewoon hartstikke pijnlijk. Ik zal het niet mooier maken dan wat het is.Gelukkig zijn de assistentes fantastisch en wil ik ze alsnog een hele dikke knuffel geven voor hun steun tijdens de operaties. Ze hebben me er echt door gesleurd. Ze verdienen wat mij betreft een medaille. Ze hebben echt een pittige baan. Dankjewel lieve dames!!!

Van eind oktober tot aan de dag van vandaag was het enorm afzien. Direct na de operatie is het net alsof je een lek geschoten cactus bent. Aan alle kanten loopt het bloed eruit. Zeg maar gerust spoot het eruit. Dat komt doordat ze 5 tot 6 liter verdovingsvloeistof inbrengen. Deels halen ze dat er met het vet weer uit en de rest moet er op de natuurlijke weg weer uit. Wij sliepen na de eerste operatie in een hotel. Ik heb de volgende dag uitgebreid mijn excuses aangeboden aan de schoonmaakster en gezegd dat we echt niemand afgeslacht habben. Telkens als ik naar het toilet liep dan liet ik een spoor van bloed achter.  .. Ze had ons zomaar kunnen laten oppakken op verdenking van een misdrijf. Wat een slachtveld zeg.. Natuurlijk hebben we het zo goed mogelijk schoon gemaakt maar hier waren we echt niet goed op voorbereid.

Na de tweede operatie ben ik lekker naar huis gegaan. De volgende dag moesten we wel weer terug komen voor controle maar dat was dan niet anders. Lekken is toch het fijnst in je eigen huis. Daar heb je alles bij de hand. Deze operatie zelf was wat beter te doen dan de eerste. Ik denk doordat ik wist wat er komen ging. Het herstel daarna echter was een dikke tegenvaller! Bij de eerste operatie kon ik na 2 weken weer een beetje aan het werk. Na de tweede operatie kreeg ik belroos/wondroos en ben ik 5 weken uit de running geweest. Zoveel pijn heb ik nog nooit gehad! Ik heb mijn eten daardoor ook niet meer onder controle kunnen houden en ik ben toch weer in een vreetbui verzeild geraakt. Onomkeerbaar zo lang ik zoveel pijn had. Pas begin januari toen ik weer een beetje kon sporten en zwemmen toen had ik er weer grip op. Gelukkig is het Paleo inmiddels als ademhalen en weet ik dat het er zo weer af is.

Na iedere operatie moest ik mijn benen zwachtelen en gelukkig had ik mijn favoriete oedeem therapeute die me daarbij heeft geholpen. Ze heeft ook manuele lymfedrainage toegepast waardoor ik veel sneller van het vocht af was. Het tweede been heeft ze nog gezwachteld en daarna moest ik vanwege ziekte even over naar een andere oedeem therapeute die overigens ook echt fantastisch is. De manuele lymfedrainage onderga ik nog steeds en dat zal ook nog wel een poosje moeten. Daarnaast moet ik vanwege de wondroos nog zeker 4 maanden steunpanty´s dragen.

13 januari was mijn laatste operatie. Ik zag er vreselijk tegenop om weer uit de running te zijn. Sporten is toch echt mijn uitlaatklep en zonder dat ben ik toch niet zo stabiel als wat ik graag zou willen. Deze laatste operatie was het aller pijnlijkst van de 3. Misschien ook wel omdat het de derde al was en ik uitgeput was. Eenmaal s´avonds thuis kwamen alle emoties eruit en heb ik gejankt totdat mijn tranen op waren. Nooit meer zoveel pijn, nooit meer een zomer binnen zitten en nooit meer hoef ik me te schamen voor mijn lichaam. Kennelijk heb ik me er toch meer voor geschaamd dan ik dacht. Ik heb me nooit slank gevoeld nadat ik zoveel was afgevallen.

Das nu wel anders!! Jeetje wat is mijn lichaam mooi zeg! Dr.Boonen verdient de dikste pluim die ik maar kan geven. Wat is die man kundig. Ik ben nagenoeg symmetrisch en het is gewoon fantastisch!! Ik ben nog nooit zo trots geweest op mijn lijf als nu.

Marco is een jaar geleden aan deze reis met mij begonnen. Hij heeft me geleerd wat goeie voeding is en hoe ik mezelf staande hou in lastige situaties. Hij heeft me weerbaarder gemaakt en ik ben hem daar enorm dankbaar voor. Dankzij hem ben ik fit geworden en bijna 25 kg afgevallen. In crossfit heb ik mijn uitlaatklep gevonden en heel veel vrienden die me steunen. Het is een warme gemeenschap en ik kan me mijn leven niet meer voorstellen zonder.  De psycholoog heeft me geholpen mijn relatie met eten beter onder controle te krijgen en ik weet nu wat mijn triggers zijn en hoe ik het om kan keren. Mijn oedeemtherapeute heeft me geholpen met het vochtprobleem en is daarnaast een fantastische vriendin geworden.

Dokter Boonen is de laatste in mijn trein van helpende handen die het af heeft gemaakt. Dankzij hem kan ik nu echt pijnvrij door het leven en dankzij Marco weet ik hoe ik dat resultaat vast kan houden. Dokter Boonen is zo kundig in zijn werk en heeft zoveel ervaring met lipoedeem! Ik ben diep van die man onder de indruk.  Hij en zijn fantastische assistentes hebben mij bijgestaan in wat de moeilijkste fase van mijn reis was en ik wil ze daar allemaal nogmaals enorm voor bedanken.

Aan een ieder die met lipoedeem rond loopt. Er zijn zoveel stappen in dit traject geweest en je moet voor jezelf uitzoeken welke weg jij beloopt. Liposuctie is een wondermiddel maar dat doe je echt niet zomaar even. Ik heb echt pijn geleden tijdens en na de operaties. Daarnaast moet je natuurlijk niet weer in je oude gewoontes terugvallen want dan komt het uiteindelijk wel weer terug. Paleo is iets wat ik de rest van mijn leven zal doen en ook het sporten hoort bij mij. Ik wil niet over een paar jaar alsnog in die rolstoel belanden. Ik wil die triatlon doen!

Inmiddels heb ik 6 paar (oeps!!) laarzen gekocht in alle soorten en kleuren, de skinny jeans liggen op de plank te wachten tot ik weer hersteld ben. Ik zal ze met trots dragen. Ik heb er hard voor gewerkt om dat te kunnen en heb er nog meer voor terug gekregen. In mezelf heb ik een soort rust gevonden. Ik ben wie ik ben en ik ben hartstikke goed in alle opzichten. Ik ben de baas over mijn eigen lot en niemand anders. Ik ben geen slachtoffer en zal dit ook nooit worden.

Bedankt allemaal voor jullie steun en lieve woorden!

Esther, power mama, slanke deerne, en dankbare vrouw!

Advertenties

Skinny jeans en cowboyboots

Tags

afvallen, lifestyle-group, lipoedeem, lymfepress, marco rink

Na mijn vorige toch ietwat sombere blog gloort er nu toch echt licht aan het einde van mijn tunnel!

Tijdens een vreselijke duurtraining met Marco ben ik tot een besluit gekomen. Ik had tijdens die training zoveel pijn dat de tranen me in de ogen stonden. Marco vroeg me wat ik er nog aan kon doen. Ik: een operatie maar die wordt niet vergoedt.. Nou zei hij dan regel je toch wat anders! Verkoop je auto, doe iets.. Maar dit kan zo niet langer. En ik besefte dat hij gelijk had.  Er is wat geregeld en ik ga de operaties zelf betalen. Ik ben Marco heel dankbaar voor dat duwtje in de rug. Zoals ik er al velen heb gehad dit jaar.

Ik heb gelijk de volgende een afspraak gemaakt met dokter Boonen in Rotterdam. 4 jaar geleden ben ik ook al bij hem geweest. Toen heb ik besloten dat ik eerst zelf wou afvallen en kijken of ik het op eigen kracht kon redden. Nu ik dat gedaan heb en meer pijn dan ooit heb ,weet ik dat ik echt hulp nodig heb. De kwaliteit van mijn leven is dusdanig omlaag gegaan dat ik zo niet langer door wil en kan. Ik heb echt alles gedaan wat in mijn macht ligt. Ik ben fit en let heel erg op wat ik eet. Ik lig iedere dag in de press en heb een steunpanty. Wat in vredesnaam is er nu nog mogelijk? Ik schaam me absoluut niet voor deze “nederlaag”.. Ik wil gewoon mijn leven terug.

Tijdens de intake hebben we gelijk een datum gepland: 31 oktober de eerste operatie ( linkerbeen) en 28 november de tweede ( mijn rechterbeen). Daarna volgen mijn billen nog en ook mijn armen zijn aangetast. Nu ik toch bezig ben laten ze dan alles maar wegzuigen. Liposuctie is de enige oplossing die er nog is. Daarna moet ik wel gewoon blijven sporten en op mijn eten letten. Paleo is inmiddels tweede natuur en ik vind het sporten echt heerlijk dus dat is niet zo’n probleem. Dokter Boonen gaf overigens aan dat spierkracht opbouwen en een strikte eetwijze de enige methodes waren ( buiten liposuctie) die zouden kunnen helpen. Dus voor iedereen die in de beginfase van lipoedeem zit: GA SPORTEN! Je kunt zoveel erger voorkomen voor jezelf!

Ik kwam zo opgelucht bij de dokter vandaan. De gedacht een pijnvrij leven te leiden zonder iedere dag 1,5 uur in de press en steunpanty is bijna onwerkelijk. Als je iedere dag alleen maar bezig bent met het voorkomen en opvangen van pijn dan is dat slopend. De operatie heeft dan ook niks esthetisch. Ik schaam me niet voor mijn benen. Mooi zijn ze niet maar dat zijn ze nog nooit geweest. In een broek of legging zijn ze prima te doen. Ach… Ik wordt over 2 jaar 40 en  het is rijkelijk laat om me daar nu nog druk over te maken. Gezondheid is echt het allerbelangrijkste. De buitenkant is maar een laagje die de ziel weerspiegelt.

Als ik jullie even terug mag nemen in de tijd?:

Wat wilde ik allemaal bereiken?

– in mijn spijkerbroek passen

– de dam tot damloop

– een pushup kunnen

CHECK!!!!!!!!! Allemaal bereikt!

En hoe gaaf is het nu dan dat dit nog veel verder zal gaan! Mijn hele leven heb ik ervan gedroomd in een paar cowboyboots te passen.. Ik hoef er niet meer op straat te lopen.. 🙂 Als ik er maar in pas… Maar mocht je me toch tegen komen in een skinny jeans en een paar cowboyboots? FUCK IT!  Weet je hoeveel moeite ik daarvoor heb moeten doen??? I am going to rock those boots!

De dam tot damloop heb ik gelopen in 1  uur en 48 minuten. 7 minuten sneller dan 3 jaar geleden onder veel zwaardere omstandigheden.  Het was berezwaar, 25 graden en ontzettend drukkend. Er is zelfs een 24 jarige deelnemer overleden. Maar I did it! Ik heb er wel van geleerd dat ik hardlopen eigenlijk helemaal niet leuk vind. Laat mij maar lekker crossfitten. Dat is pittiger maar veel minder belastend dan hardlopen.  Veel gezonder. Weer een bewijs dat crossfit effectiever is dan menig andere sport.

Mijn doelen zijn behaald maar ik heb nog zoveel meer gekregen waar ik niet op had gerekend:

– Veel minder depressief

– Ondersteuning gevonden in onze fijne community

– Bewustwording van mijn voeding

– Zelfkennis

– Zelfvertrouwen

– Skinny jeans en cowboyboots

– Ik heb het verschil kunnen maken voor tenminste 1 persoon. Door mijn verhaal heb ik iemand geïnspireerd om ook aan zichzelf te werken. Ik weet zeker dat ook zij er veel gelukkiger door zal worden. Succes meis! Het komt echt goed!

Op naar 31 oktober! Tot die tijd wil ik nog even maximaal gas geven. Misschien nog 3 kilo eraf op eigen kracht zodat ik straks eindelijk een gezonde BMI heb.

Lieve mensen.. bedankt! Voor al jullie steun en lieve woorden.

Esther, binnenkort pijnvrije kilometervreter, powermama en happy woman!

And on it goes!

And on it goes…

 Bijna 9 maanden geleden ben ik begonnen met het traject samen met Marco!

 Gewicht: 89 kilo
Resultaat: 22 kilo!
Nog te gaan: 4 kilo

 Afgelopen zondag heb een 1/8 triathlon gelopen, 500 mtr zwemmen, 22 km fietsen en daarna nog 5 km hardlopen. Dit had ik nooit verwacht! Het ging ook best makkelijk. Ik had flink getraind en kennelijk is mijn conditie goed. Ik was niet extreem moe toen ik over de finish ging.. Het zwemmen was nog wel lastig dus deze winter nog maar wat baantjes maken. Het was zo leuk om te doen! Al die mensen langs de kant en bij de finish.. Ik voelde me een overwinnaar!

 Ondanks dat ik deze mijlpaal heb gehaald, heb ik toch een vervelende zomer achter de rug. De pijn in mijn benen is niet over nu ik dunner ben. Sterker nog.. zoveel pijn als ik deze zomer heb gehad, heb ik voorgaande zomers nog niet gehad. In 1 weekend ben ik 5 kg gegroeid ( vocht) en daardoor ben ik in een soort van paniekstand geschoten.. Gevolg: te weinig eten ( wel paleo) en daardoor juist aankomen… Shit.. weer in mijn oude valkuil gedonderd!

 Ik heb bij de zorgverzekering een aanvraag neergelegd voor liposuctie aan mijn benen. De hoop was dat door het verwijderen van vet, mijn lymeklieren weer ruimte krijgen en daardoor weer vocht gaan afvoeren. Helaas is mijn aanvraag afgewezen.. En mijn bezwaar vervolgens ook..De moed zakt me in de schoenen. Deze moet ik even verwerken.

 De zomer was niet grappig. Verplicht sporten ( door de beweging wordt de doorbloeding beter en daardoor wordt er weer vocht afgedreven) en iedere avond 90 minuten in de lymfepress. Mijn hele leven draait om mijn benen. Slapen, werken,eten, sporten, press.. Ik vind sporten heerlijk maar op het moment dat je benen zo’n pijn doen en het bij iedere stap die je zet voelt alsof je een tsunami in je benen hebt dan is het geen hobby meer.. Dan is iedere stap puur op wilskracht.. Alle zeilen moesten bij deze zomer.. Misschien is het niet zo raar dat ik weinig tijd over had om aan mijn eten te besteden..

 So back to basic….

We gaan weer de keuken in.. gelukkig krijg ik een aantal nieuwe recepten van een mede-sporter en heb ik weer een beetje nieuwe inspiratie. De kilo’s vliegen er weer af en geestelijk wordt ik weer weerbaarder. Het is nu duidelijker dan ooit! Van slecht eten wordt ik niet gezelliger.. Ik denk dat dat trouwens niet alleen voor mij geldt..Ik weet zeker dat je met goed eten zoveel meer mensen kunt helpen!

 In 2 weken ga ik van 94 weer terug naar 89 ( mijn gewicht voor de interne tsunami)..

Dat voelt al beter! Overwinning van de triathlon erbij.. weer een stapje. Steunkous is aangevraagd ( wel een hippe zwarte, tsss…ik ben toch zekers geen oud wijf!!) Door het dragen van de kous heb ik  minder pijn bij het dagelijks functioneren en dus geef ik eindelijk toe. Tis geen optie om zo nog langer door te gaan. Maar het is wel een enorme teleurstelling dat ik er toch niet aan ontkom.

 Het zijn stappen in een proces waar ik doorheen ga en moet. De steunkous gaat straks een dagelijks deel van mijn leven worden, net zoals de lymfepress. Ik ga nog steeds voor de operatie maar omdat ik hem nu zelf moet betalen zal ik toch eerst mijn spaarvarken moeten spekken. Ongeveer 8000 euro gaat dat kosten. Maar opgeven is geen optie .Ik kan en wil zo niet de rest van mijn leven door. Het acceptatieproces levert wel de nodige dipjes op..

 Er zijn ook vele positieve dingen!

 Samen met mijn dochter ben ik EINDELIJK naar Zakynthos geweest. Onze droomvakantie! Al jaren was dat onze droom.. de schildpadden bekijken. Ik pas gewoon in de vliegtuigstoel en op het strand liggen in mijn bikini is ook geen wereldramp.De schaamte begint minder te worden. Als ik naar de foto’s van vorig jaar op het strand kijk krijg ik steevast een schaamteaanval..…. Slik… Das nie goe nie…Nu heb ik prachtige vakantiefoto’s! Ze mogen zelfs in een lijstje..

 Een heel speciaal iemand komt in mijn leven. ( Marco had het al voorspeld in zijn glazen bol…CREEPY!!!) Tijdens een muziekfestival komen we elkaar tegen.Het voelt alsof het allemaal zo heeft moeten zijn. Dit is zo anders dan wat ik gewend ben. In het begin kan ik er niet goed mee omgaan en lijkt het te mooi om waar te zijn.. Nu weet ik inmiddels.. Tis waar en oprecht! Hij is the “real deal” 😄 Ik mag mezelf zijn en ben goed genoeg..Dat zulke mannen nog bestaan!

 Nog steeds wordt ik door veel mensen aangesproken op mijn blog! Ik hoop dat mijn verhaal 1 van jullie de moed heeft gegeven om ook je lot in eigen handen te nemen. Het kan echt zo anders! Als je vragen hebt dan hoor ik ze graag!  Pay it forward.. Al het goeds wat ik ontvangen heb geef ik graag door..

 Ik voel me gesteund door jullie opmerkingen en aanmoedigingen. Af en toe mocht ik eens tegen jullie aan mopperen. Ik sta niet alleen in mijn strijd. Dankjewel daarvoor!

 

 

Esther, power mama, survivor with ups and downs, woman in love…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

3 maanden verder…

Hallo allemaal..

Toen ik op 6 januari voor de eerste keer bij Marco binnen liep had ik nooit durven dromen dat het zo goed uit zou pakken. Ik had dit echt niet kunnen voorzien….

Op dit moment weeg ik 92,3 kg. Toen ik begon 111,1 kg. Dat betekent dat ik 18,8 kg ben afgevallen. Dat maakt zo’n enorm verschil! Ik kan mijn felbegeerde Esprit-broek weer aan!!!!!

Maar wat het vooral betekent is dat ik me niet meer schaam. Ik realiseer me dat ik uit schaamte thuis bleef. Als een man naar me keek dacht ik: kijk maar de andere kant op want ik zie er niet uit. En hoeveel de mensen om me heen ook tegen me zeiden dat het om de binnenkant gaat, ik voelde me zo diep diep diep ongelukkig. Zo ongelukkig dat ik zelfs gediagnosticeerd ben als zwaar depressief.

Dat is nu allemaal anders… Ik heb mijn rust gevonden. Ik ben geestelijk volledig in balans. Voor mijn gevoel kan ik echt alles aan. Wat er nu nog op mijn pad komt… Kom maar op! Uit een test is gebleken dat ik officieel depressie-vrij ben… Mijn levenskwaliteit zat op 3,5 en is nu 8,5!

Afgelopen zondag heb ik de Cascaderun gelopen… En ik ben geen 1 keer dood gegaan ( bij wijze van spreken) onderweg.. Niet op wilskracht…maar op pure conditie.. Het was fantastisch! Wat een verschil met vorig jaar..Mijn gemiddelde was 8 km per uur en dat was deze keer 9 km per uur.

Ik heb de afgelopen maanden getraind en een aantal keren tegen mijn grens aan gelopen. Ik ben ziek geworden omdat ik te ver ging en heb daarvan geleerd. Ik weet nu wanneer ik moet stoppen.

Qua eten heb ik ook de balans gevonden. Het koken kost me geen moeite meer en ik draai moeiteloos een paleo-maaltijd in elkaar. Dat heeft toch de nodige moeite gekost. Marco heeft veel werk gehad om mij daarmee uit de weerstand te halen. Achteraf is het niet zo moeilijk. Maar wat vond ik de berg hoog vooraf…

Nu moet ik denken aan een training van Marco waarbij we een enorme turfbult hebben beklommen. Toen ik daar onderaan stond dacht ik: jeetje hoe ga ik dit doen? Ik wil me verdorie niet laten kennen…Mijn hele lijf deed zeer. Maar toen ik de top bereikte en het uitzicht bovenop de bult zag kon ik wel janken van blijdschap.. Ik had het gered. Dat was de gaafste training ooit. Ook al was ik Marco onderweg absoluut niet dankbaar..

Zo was het dus ook met het Paleo.. Ik stond ervoor en dacht: verdorie hoe moet ik dit doen? Maar nu is het echt goed te doen.. Als de wil er is dan heeft Marco de weg..

Ben ik nu klaar? Nee verre van..
Ik wil in september de dam tot damloop doen (16 km) en ik moet nog meer afvallen. Wat daarna komt is stabiliseren.. Dat vind ik zelf het spannenste. Heb ik mijn eetverslaving echt onder controle of ligt het beest nog op de loer? Daarom ga ik gewoon door. Ik weet dat hulp paraat staat als ik deze nodig ben.

Ik heb een prachtige lymfepress thuis. Dat scheelt liters vocht in mijn benen en heel veel pijn. Na iedere training ga ik erin en dan is de zwelling weer weg.
Sinds ik begonnen ben met de press ( bij de leukste fysiotherapeute van het ziekenhuis 😄) ben ik op sommige plekken wel 6 centimeter omvang kwijt.. Dat is echt veel!

Het sporten bij de lifestyle-group is echt een aanrader. Door de verschillende combinaties val je echt enorm af en wordt je veel sterker. En ze houden een oogje in het zeil. Als je met de laatste burpees echt niet meer kunt komt altijd iemand uit de groep naast je staan en moedigt je aan.En dan rennen ze ook dat laatste rondje nog even met je mee.. Community… Je staat er nooit alleen voor… Alleen daarom al..

Omdat er altijd een brede rug is die tijdens het hardlopen de wind voor je opvangt…

Esther, powermama,proud single woman, carrierevrouw… En dat alles stabiel en depressievrij

Ps… Zaterdag 19 april 2014 is er open dag bij de Lifestyle-group Klazienaveen. Het zit aan de Lavas ( industrie achter hake bedden). Als jij zelf ook wilt merken hoe goed dit werkt kom dan langs en maak gebruik van de open dag- aanbieding: Een maand lang gratis sporten! Dan kun je zelf merken dat dit echt werkt!

…

Update

2 maanden in het traject….

Man man man wat een verschil…

Zowel lichamelijk als geestelijk ben ik toch een heel ander mens. Ruim 12 kg eraf in 2 maanden en dat zonder honger. Ik vind het nogal wat.

Het belangrijkste verschil wat ik toch echt merk is dat ik geen depressieve buien meer heb. Sterker nog, ik ben intens gelukkig! Ik ben flexibeler, heb meer energie en geen depressie meer te bekennen! Een test bewijst dit ook. Mijn levenskwaliteitscijfer is van een 3.5 naar een 8.5 gegaan. Ik wist het natuurlijk al wel maar toch leuk om meetbaar te kunnen zien dat ik vooruit ga.

Wat ook een meetbaar resultaat is van het feit dat ik me goed voel is, dat ik een jaarcontract op mijn nieuwe werk krijg aangeboden. Ze zijn tevreden en dat belonen ze dus! Positiveit loont, hoeveel bewijs wil je nog meer?

Dit was even een korte update in de stand van zaken. Voorlopig was dit mijn laatste blog.ik vind het moeilijk om telkens wat nieuws te vertellen. Ik heb mijn weg wel gevonden en dat is voor jullie minder leuk om te lezen.
Als ik op mijn streefgewicht zit dan zal ik nog een blog schrijven over hoe alles is gegaan en hoeveel ik uiteindelijk kwijt ben.

Dankjewel voor jullie bemoedigende woorden telkens! Ik ben ze echt nodig geweest..

Esther, powermama en stabiele carrierevrouw

Blij!

22 februari alweer… Bijna 7 weken geleden dat ik begonnen ben..

Tussenmeting: 10 kilo eraf, veel meer energie en geen depressieve bui meer te bekennen!

Van goed eten wordt je echt gelukkiger, als ik een dag slecht eet dan heeft dat gelijk zijn weerslag op mijn humeur en flexibiliteit. Goed eten is echt belangrijk. Ik snap nu wel waarom streng dieten en een burn-out verband met elkaar houden.
3 jaar geleden ben ik ook al eens 35 kilo afgevallen en toen ik dat eenmaal bereikt had was ik echt niet gelukkig. Ik was op, zowel geestelijk als lichamelijk. Ik snap nu waarom.

GOED ETEN IS ONMISBAAR!Het kwartje is gevallen! Ik kan inderdaad niet de rest van mijn leven op sla en kip leven..Welke idioot dat heeft bedacht? Moet je echt niet willen.. Eten is genieten en brengt een gevoel van geluk in je leven. Het moet alleen het juiste soort eten zijn.
Ik eet heerlijk mijn uitsmijters,zelfgebakken speltbrood, gevulde aubergines ( jammie!!), stroganoff stoofschotels en lasagnes! En uiteraard nog veel meer…

Gelukkig heb ik 3 keer sporten vol kunnen houden deze week. Nog steeds een beetje last van mijn knie maar door op tijd op de rem te trappen hou ik het onder controle. Deze week heb ik voor het eerst aan een duurtraining meegedaan. HEERLIJK! Aangezien ik de Casacaderun ( 8.4 km), de Mud-race ( 6 door de blubber) en eigenlijk ook eind van dit jaar de dam tot damloop ( 16 km) wil gaan doen moet ik nu wel beginnen met trainen.

In mijn kledingkast heeft de eerste lichting kleren al de zak van Humana gezien…J
En ook in mijn privé leven verandert toch het een een ander.. Ik krijg meer zelfvertrouwen en dat is best fijn! Het houdt allemaal met elkaar verband.
Naarmate mijn achterwerk slinkt wordt mijn uithoudingsvermogen groter, ik zeg goeie deal!

Mijn fysiotherapeut maakt mij deze week de gelukkigste vrouw ter wereld!! Ik mag een lymfepress lenen van het ziekenhuis en nu kan ik dus iedere dag in de press. Niet alleen zal er nu veel meer resultaat zijn maar ik krijg ook mijn tijd terug en daarmee een stukje van mijn leven. Nu wordt die extra kilo’s die marco bovenop mijn doel heeft gezet haalbaarder.Met goeie moed zie ik de komende maanden tegemoet!
Ik voeg nog even een link in over lymfo-lipoedeem. Ik krijg veel vragen wat het nou precies is.

http://www.tillysmidt.nl/Lipoedeem.htm

Esther,stabiele power mama, carriere vrouw, levensgenieter met volle teugen!

Best talk ever!

Om even met de deur in huis te vallen……

9 kilo!   Ik ben echt trots op dit resultaat… Maar ik weet dat ik nog een lange weg te gaan heb.

Wat ik zelf heel bijzonder vind is dat ik een telefoontje krijg met de vraag of het allemaal wel goed gaat met me. Deze persoon leest mijn blog en ziet af en toe een status voorbij komen op facebook en die maakt zich zorgen om mij. Ik ben daar enorm verbaasd over. Het gaat juist heel goed met mij. Ik krijg mijn nieuwe voedingspatroon onder controle en ik kan steeds meer oefeningen meedoen. Met iedere dag die ik bezig ben wordt mijn lichaam sterker en daarmee ook mijn geest. Ik zit nu al beter in mijn vel en ben veel gelukkiger. Ik ben minder moe en ik kan meer dingen hebben. Natuurlijk zijn er nog ups en downs. Maar de downs zijn echt niet meer dan een slechte dag. Wie heeft die niet?

Deze week kom ik langzaam weer in beweging na mijn knieblessure van vorige week. Het lukt me om 2 sessies helemaal mee te doen en bij de derde loop ik weer tegen mijn grens aan. Wat ik heel goed vind is dat de trainers mij herhaaldelijk erop wijzen dat ik rustig aan moet doen. Ik ben zelf te fanatiek. De trainer komt erachter dat ik de squat op de verkeerde manier doe. Even een hulpmiddel erbij en hij lukt super zonder last! En heel positief… Ik kan een push-up! Ok nog niet zo heel vaak maar eerst kon ik het 0 keer.. nu 5… Das een verbetering van 500%!

Mijn gesprek met Marco opent mij echt de ogen deze week!

Ik had zelf een streefgewicht in gedachten. Dit gewicht heb ik eerder bereikt. Dit was voor mij de grens waarin mijn bovenlichaam en mijn benen in balans blijven. In mijn hoofd zit vrij vast dat mijn benen niet slank kunnen worden. Dit hebben immers vele medici mij al verteld.( lipoedeem) Marco heeft een duidelijke boodschap: Als je denkt dat het niet kan zul je dat zeker nooit bereiken! Die benen gaan eraf en die klapt even 10 kg extra eraf als streefgewicht.

Deze boodschap moet ik even verwerken.. Maar hij heeft wel gelijk. Dit hele traject was ik toch immers begonnen om van mijn benen af te komen? Dus waarom stop ik dan voortijdig? Ik ben niet compleet overtuigd dat dit alleen door voeding en sporten bereikt kan worden maar dat is niet erg. Het gesprek doet wel iets met mijn wilskracht. Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. ik ga nu iedere week in de lymfepress. Misschien is er wel een manier om er vaker in te kunnen? Die dingen zijn toch ook gewoon te koop.. Dat zou een goede combinatie zijn.

Waar ik verder nog tegenaan loop is soms het aantal uren in mijn dag. Soms is het noodzakelijk om rechtstreeks uit mijn werk te gaan sporten. Ik probeer dan altijd wat te eten maar dit is niet altijd kwalitatief hoog Ik kom hongerig thuis en ben dan zo leeg dat ik het allemaal even niet meer zie zitten. Hier komt binnenkort een oplossing voor in de vorm van een volledig natuurlijke eiwitshake. Deze kan ik op mijn werk eten en dan heb ik toch voldoende binnen zodat mijn lichaam de trainingen kan volbrengen. Ik vraag wat van mijn lichaam dus dan moet ik er ook wat tegen over stellen. En graag wel iets natuurlijks en zonder E-nummers! Weer een probleem getackeld!

Al met al een goede week… De peptalk heb ik echt veel aan gehad en we gaan ervoor! Wat ben ik blij zeg dat ik het niet alleen hoef te doen..

9 down, 22 to go!

Esther, power mama,levensgenieter, carrierevrouw, binnenkort ex-lipoedeem patient.

Motivatie

De eerste maand zit erop!

Resultaat: 7.1 kg! Daar ben ik natuurlijk erg blij mee… Ik hoor mijn spijkerbroek al roepen vanuit de kast! Joehoeeee! Tot snel! Maar daar gaat het al lang niet meer om.. Ik wil gezond worden en blijven!

De afgelopen maand was een rollercoaster van emoties waarin ik gelukkig bijgestaan werd door het lifestyle-group team. Zonder hun had ik het waarschijnlijk al opgegeven. Want zoals ik vroeger bezig was ( mezelf uithongeren) dat had ik nu niet langer dan 2 weken gered. Ook al ben je nog zo gemotiveerd, van honger word geen mens blij.

Ik maak grote stappen in het hele Paleo-principe. Een beetje van Paleo, een beetje van Marco en een beetje van mezelf zeg maar. Mijn eerste pompoenensoep is een groot succes en de spinaziefrittata’s zijn zo lekker dat het spontaan mijn lievelingseten is geworden. Het duurde even voordat ik de klik maakte maar ik begin het nu door te krijgen. Ik heb ook echt geen honger meer en dat maakt het stukken makkelijker. Ik moet mezelf wel dwingen s’avonds alvast voorbereidingen te treffen voor als ik de dag erop moet werken. Goed eten is echt een must!

De enige tegenslag die ik deze week heb is mijn knie. Ik krijg er een ontsteking in en ik zit de hele week met mijn knie omhoog. Dikke pech! Mijn lichaam moet wennen aan mijn nieuwe levensstijl. Door het zitten merk ik dat ik het sporten echt mis. Mijn benen zwellen op en ik heb minder energie. Ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik me vroeger constant zo voelde. Wat een levensgroot verschil!

Ik krijg zoveel leuke reacties op mijn nieuwe levensstijl en mijn blog. Er zijn zoveel mensen die met hetzelfde probleem worstelen. Deze mensen willen gezonder zijn en zich beter voelen! Ze weten alleen niet hoe en waar te beginnen. Geloof me.. als ik het kan, kan jij het ook. Als je echt wilt dan is er een weg. Marco en zijn collega’s zullen je op weg helpen. Ze geven tips voor het eten en wegen je elke week zodat je een stok achter de deur hebt. Maar je moet het wel zelf doen. Het zit allemaal tussen je oren.

Ik ben echt gemotiveerd. Ik ga mijn streefgericht bereiken, en natuurlijk kan ik niet in de toekomst kijken. Als er dingen gebeuren waar ik geen invloed op heb zou het kunnen zijn dat het niet lukt. Maar als het puur op mijn eigen wilskracht aankomt dan ga ik dit redden en vasthouden.  Met vallen en opstaan, met zere knieën en met slapeloze nachten van de suiker-ontwenning…

Esther, Power mama, levensgenieter, carrierevrouw en recovering sugar-addict.

De Psyche, oftewel dat wat zich tussen mijn oren afspeelt…( en das heel wat!)

Tags

afvallen, klazienaveen, lifestyle-group, lipoedeem, marco rink, sporten

Mijn 4e blog….6 kilo eraf en still going strong!

Niet dat het gemakkelijk is ofzo maar er begint echt iets te veranderen. Naast de kilo’s ( ja was ooit mijn hoofddoel) verander ik ook. En dat is niet altijd even gemakkelijk. Ik ben dankbaar voor alle steun en hulp die ik krijg en deze week ook keihard nodig ben. Niet op de laatste plaats van mijn trainers bij de lifestyle-group.

Ik werk hard, niet alleen fysiek maar ook mentaal ga ik diep. Dat stukje mentale verandering staat deze week centraal in mijn gesprek met Marco.

Ik merk dat mijn hoofd in constante strijd blijft met mijn lichaam en het meeste werk gaat zitten om die 2 op 1 lijn te krijgen.  Marco rekent uit dat ik 2800 calorieën mag consumeren dagelijks.Wat een shock!Mijn eerste gedachte is dat lukt niet… Zoveel en dan nog afvallen? In mijn hoofd zit het idee dat ik moet honger lijden als ik wil afvallen. Afvallen en honger hoort bij elkaar zoals Bert en Ernie en Yin en Yang. De eerste keer dat ik naar bed ga zonder hongergevoel ben ik ervan overtuigd dat ik die dag niet afval. Groot is mijn verbazing dan ook als dat wel het geval blijkt te zijn. Als ik op deze manier afval weet ik dat de kans op terugval veel kleiner is. Immers ik heb geen honger geleden!

Ik weet dat ik me mijn nieuwe levensstijl eigen moet maken en deze gewoon door moet zetten. Ik wil dat ook want ik wil blijvend afvallen deze ronde.Ik kan het echter niet helpen om af en toe even met weemoed te zuchten als ik langs het schap met afbak-croissantjes kom.( lazy sundays…) Maar ik weet dat ik er genoeg voor terug zal krijgen en dat geeft me de moed om door te zetten.

Het vinden van een passend voedingspatroon met genoeg en de juiste voedingsmiddelen blijft een worsteling. Het onvermijdelijke gebeurd dan ook. Ik krijg de griep. Een duidelijker signaal dat ik goed moet eten kan ik niet krijgen. Ik ben me er van bewust nu. Ik snap het…

2 dagen loop ik met mijn ziel onder de arm en ik besluit zelfs een training over te slaan. Het gaat gewoon even niet meer.Op vrijdag ben ik het zat. Ik moet eten hebben! Ik roerbak een enorme pan met groentes en kook daarbij een beetje rijst. Ik zit na afloop zo vol dat ik psychisch een enorme boost krijg… Ah….dat is dat gevoel wat Marco bedoelde…

Dit is dus het gevoel dat ik voort moet zetten. Ik kook mijn allereerste pan biologische pompoenensoep. Het is waarachtig lekker! Dit smaakt naar meer! Als lunch mix ik een banaan met ei…Oh dat is lekker zeg! WOEHOE!!!!!! Eindelijk weer eens wat eetbaars..

Op zondag wordt ik nog driester, ik maak van amandelmeel crackers en ik maak zelf kipsaté met echte satésaus. De saus is vooral bedoeld voor mijn dochter. Ik maak er patatjes bij voor haar en geniet van haar terwijl zij zo lekker eet. Ik hou het bij de kip en een paar plakjes overheerlijk speltbrood met roomboter!

Mijn allereerste eetbare speltbrood!!!! JAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!! Hij is gelukt!!!!! En hij was zo lekker dat ik er nu nog van zit te genieten.

2 overwinningen die heel belangrijk zijn deze week. Geestelijk knap ik daar van op. Als ik iets kan eten wat ik ook lekker vind dan vind ik mezelf toch veel minder sneu. En zonder eten gaan trainen is geen goed idee ( heb ik ook deze week aan den lijve ondervonden..) Nu met dit brood en de crackers heb ik iets wat gezond is en wat het makkelijker maakt mijn nieuwe lifestyle eigen te maken!

De grootste uitdaging zit er in dat je goed voorbereid bent. Neem s’avonds de tijd om de volgende dag voor te bereiden. Mocht je je onverhoopt verslapen dan heb je tenminste goed eten bij je. Want van niet eten wordt je echt niet blij!

Nobody said it was easy… Dat klopt… En dat zal ik ook nooit beweren. Het hangt allemaal af van hoe graag je het wilt en wat je er voor over hebt. Voor mij is het duidelijk. Met iedere kilo die ik afval komt mijn esprit-spijkerbroekje weer dichterbij. En ik verneem aan mezelf dat ik mentaal sterker wordt. En dat stukje komt grotendeels door Marco. Hij is mijn uitlaatklep, mijn steun en toeverlaat die niet schroomt om zelfs om zondagavond even te bellen en mij even een hart onder de riem te steken. De andere trainers zijn net zo super. Ik kan steeds meer meedoen met de trainingen en dat geeft een enorme kick! Thanks guys!

Zoals iemand van de week tegen me zei: Ik ga een paar dagen weg met anderen en zij zijn na die dagen niks gegroeid en mensen zoals wij direct 5 kilo! Het zal ons lot wel zijn… Nou echt niet! Iets waar ik wat aan kan veranderen is niet mijn lot. Ik ga dat lot een schop onder zijn kont geven! Hij gaat vertrekken…Ik weiger om me nog langer slachtoffer te voelen. Ik wil de baas zijn over mijn eigen lijf en over mijn leven. En dat is haalbaar! Watch me! En met de steun die ik nu ervaar kan iedereen dit!

Esther, power mama,levensgenieter, carrierevrouw en overlever in de keuken!

De zoektocht naar voedsel

Tags

lifestyle-group

Blog nummer 3 alweer… dit gaat echt snel!

Ik ga beginnen met het goede nieuws van de week…. In precies 2 weken tijd ben ik 3.6 kg kwijt!

Ik weeg me altijd op maandagavond voor de training aan. Judith verteld me dat ik gemiddeld 0.5 kg tot 1 kg per weer zou moeten afvallen. Dat dit te snel gaat…Maar ik vind het nog steeds niet genoeg.. Ik zal uitleggen waarom. In december kon ik een paar keer niet in de lymfepress. Dus toen ik daar 6 januari weer mee begin liep ik voor mijn gevoel leeg. De afgelopen 3 maandagen heb ik s’nachts niet geslapen omdat ik elk half uur moest plassen. Met zoveel vochtverlies had ik dus echt meer gewichtsverlies eraf verwacht.

Ik heb in mijn vorige blog verteld dat ik met Marco naar de supermarkt ben geweest en daar te horen heb gekregen wat ik wel en niet mag. Perfectionist als ik ben probeer ik dat dus tot de letter uit te voeren……

Dat weekend kook ik mijn allereerste biologische tomatensoep. Hij is erg lekker en ook mijn dochter vind de weg naar het verse basilicum-plantje. Deze ziet er na 3 dagen soep eten uit als een zielig bosje met stokken. Maar het begin is goed!

Op maandag gaat het eten vrij goed. Ik hoef niet te werken, dus alle tijd om eten te maken! En s’avonds lekker trainen. Op maandagavond probeer ik al wat eten klaar te maken voor dinsdag. Ik zoek een recept voor groene smoothies en ga enthousiast aan de slag. Beetje spinazie, een kiwi, advocado, mandarijntjes, beetje melk. Ik ben lekker bezig vind ik zelf! Het resultaat is echter een beetje dubieus. Een groenige brei staart me aan vanuit het glas en mijn dochter deelt me direct mede dat zij dat toch echt niet gaat drinken…. hmmm…..Ik laat me niet kennen en zet hem in de koelkast. Ontbijt is klaar! Als tweede maak ik een salade met kiwi, mango en advocado, Ik ben er helemaal klaar voor!

S’nachts kan ik niet slapen omdat ik telkens moet plassen en de gedachte aan die groene smoothie laat me toch ook niet helemaal los. Hij blijkt dan ook echt niet te drinken! Ik drink 3 slokjes en ik ben misselijk tot 11 uur! De salade is een stuk beter maar omdat het die dag zo druk is kom ik er pas om 16.15 aan toe om hem op te eten! HONGER!!!!! S’avonds haast ik me naar de winkel met mijn boodschappenlijstje. Kip met groentes en quinoa! Ik ben op dreef! 3 winkels verder kom ik erachter dat er een leveringsprobleem is met de quinoa….Ik besluit het recept met rijst te maken, Birgit geeft het na 3 happen op. Gelukkig is er nog pannekoekenmeel.. Ik zet door maar ik geef toe…. Vreselijk! Zelfs mijn hondjes kijken me aan alsof ze gestraft zijn.. Die willen het ook niet hebben..

Ontmoedigd door deze dag modder ik door. Omdat ik niet meer weet wat ik nu nog kan maken en wat wel te doen is, hou ik het maar gewoon veilig, Klein stukje filet en droge bloemkool. Ik vind mijn leven met de minuut minder leuk. Ontzettend chagrijnig kom ik op de training.Tijdens de training krijg ik een paar goede tips van een andere deelneemster! Ze gaat me de naam van een goed kookboek door mailen. Mede dankzij dit leuke gesprek en de aanmoedigingen van Marco krijg ik toch weer energie en na de training ben ik er weer..

Op donderdag besef ik me dat ik weer aan het crashen ben. Niet de bedoeling en ook niet fijn. De weegschaal keldert met bijna een kilo per dag. DIt kan nooit goed zijn! Ik besluit voorzichtig een appje te sturen naar Marco. Hij belt me nagenoeg direct en hij schrikt van mijn boodschap. S’avonds gelijk een gesprek.

Tijdens dit gesprek heeft hij toch wel een paar stevige boodschappen. Ik zit volgens hem nog in de weerstand en ik ben bezig mezelf onbewust te saboteren. Hoe langer ik hier over na denk,  dan realiseer ik me dat dit inderdaad het eet-beest in mij is die dit doet. Ik  ken 2 standen. Of uithongeren of volproppen. Een tussenweg is er niet. Omdat ik best boos ben ben ik 180 graden de andere kant op geschoten. Waarom ik boos ben? Geen idee… Het voelt alsof ik aan het afkicken ben. Toen ik jaren geleden ben gestopt met roken reageerde ik ook zo. En ook toen kon ik niet slapen. Deze symptomen vertoon ik nu ook allemaal. Het helpt al enorm dat ik het me realiseer. Het geeft me de controle terug. Marco zegt: Je moet gaan eten want dit hou je niet vol! Zorg alleen dat je de goede vetten en de juiste dingen binnen krijgt maar EET!!!!!! Calorieën zijn niet belangrijk, al eet je er 2800 (WAT?!!) als je lichaam maar gaat verbranden. De kachel moet aan. Dit geeft me dan toch weer de moed die ik nodig ben. Hongervrij door het leven en toch slank zijn dat wil toch iedereen?

ik krijg een kookboek dat over het Paleo-dieet gaat. Hier staan in elk geval een paar basisrecepten in. Dat geeft de burger moed! Het boek staat vol me hele simpele recepten die goed te doen zijn!

Het is gelukkig al donderdag. Ik hoef nog maar 2 dagen te werken en dan heb ik even de tijd om me hierin te verdiepen. Ik koop via marktplaats een broodbakmachine. Speltbrood is ook een goed alternatief voor als ik echt geen tijd heb.Ik heb nogal een druk schema en brood eet nou eenmaal makkelijker staand dan salade.

Ik hoor Marco nu zeggen: GEEN SMOESJES!! Haha nee dat klopt maar ik moet mijn ritme gewoon zien te vinden.Voor mijn gevoel ben ik nu aan het werk, aan het sporten, aan het slapen of aan het poetsen. En ergens moet daar een moment zien te komen waarin ik mijn rust even vind. Een privé kok zou fijn zijn! Kan ik die niet ergens inhuren? 🙂

Marco heeft me voor een paar dingen gewaarschuwd:

Het moment waarop de eerste adrenaline rush weg is en je lichaam verlangt naar een avondje op de bank. CHECK!  En hij had ook gelijk in het beest dat eetverslaving heet. Hij lag op de loer en hij heeft zijn kans afgewacht. CHECK! Door de gesprekken en de persoonlijke coaching is dit goed te doen. Een paar kleine obstakels meer niet.

De combinatie van Sport, Voeding en Psyche die de Lifestyle-group mij biedt gaan mij naar de eindstreep brengen. Sterker nog! Ik weet zeker dat deze combinatie iedereen zal helpen. Je moet alleen echt willen.

Esther, power  mama levensgenieter, carrièrevrouw en overlever met een missie!